A Walk With Maddie the Rottweiler Mix
Maddie the Rottie Mix
Een groot deel van mijn leven is tijd doorbrengen met honden. We kiezen voor wandelingen. We kiezen voor runs. We hangen rond in parken. Dit geeft me veel tijd om elke hond te leren kennen. Om een binding te vormen. Er is iets speciaals aan elke honden die ik ontmoet. Ze zijn allemaal uniek.
Mensen vragen me de hele tijd hoe het is om een hondenuitloper te zijn. Zoals elke baan, zijn er zeker ups en downs, maar voor het grootste deel heb ik veel geluk.
Hier is een venster in een van mijn wandelingen met Sweet Maddie Girl:
Wandelingen met Maddie ontspannen, altijd kalm. Ze is een vredige hond, nooit gespannen, zelden blaffen.
Als ik haar kom lopen, doet ze een tevreden kleine tapdans met haar voorpoten. Maddie biedt vaak een poot als een manier om verbinding te maken, aandacht te krijgen, genegenheid te tonen. Ze is een van die honden die graag omhoog springt en een ‘knuffel’ aanbieden.
Ik zie Maddie als een wijze hond, zoals ze het allemaal eerder heeft gezien. Ze is niet verbijsterd door andere honden die grenzen en blaffen. Ze gromt niemand. Ze is altijd gelukkig. Zo nu en dan zeurt ze – zachtjes – als we iemand zien die ze zou willen begroeten.
Dit is hoe ze loopt – een draf, met haar schattige kleine oren omhoog.
Ik noem Maddie een Rottweiler -mix. Maar ze is veel kleiner dan een rottie, met floppy terrier -oren en een smalle snuit.
Maddie lacht. Altijd.
Altijd, altijd glimlachend.